W113 Pagoda

Mercedes-Benz W113 jest drugą generacją prestiżowej serii roadsterów SL. Został zaprezentowany na salonie genewskim w 1963 roku jako następca sportowego 300 SL Roadster. Zaraz po premierze, dziennikarze nadali nowemu modelowi przydomek "Pagoda". Wynikał on z wklęsłego kształtu dachu (wersji hardtop), który przypominał zadaszenie dalekowschodnich świątyń. Projektantem Pagody, jak i wielu ówczesnych Mercedesów klasy wyższej, był Francuz Paul Bracq. Stworzone przez niego nadwozie nowego roadstera, w swoich czasach, uchodziło za bardzo nowoczesne.
Mechanicznie SL W113 spokrewniony był z modelem 220 SE (W111). "Odziedziczył" po nim m.in. przednie niezależne zawieszenie, dwuobwodowy układ hamulcowy wyposażony w tarcze na przedniej osi, zmodyfikowany silnik. Przy projektowaniu W113 dużo uwagi poświęcono bezpieczeństwu. Zastosowano kontrolowane strefy zgniotu, usztywniono kabinę pasażerską, opcjonalnie montowano pasy bezpieczeństwa, wnętrze pozbawiono niebezpiecznych kantów. Bezpieczny SL stracił pierwotną lekkość. W celu obniżenia masy auta do budowy niektórych elementów (pokrywa bagażnika, maska, poszycia drzwi) użyto aluminium.
Pagodę produkowano do roku 1971. Powstało 48 912 samochodów. To dużo, zważywszy, że W113 był topowym modelem sportowym Mercedesa. Już w latach 60. zyskał miano kultowego. Obecnie, głównie ze względu na swoją niezawodność, jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej poszukiwanych samochodów klasycznych. Styl lat 60. jest dostępny za, względnie, niewielkie pieniądze. Nie brakuje firm specjalizujących się w odrestaurowywaniu W113.
Następcą Pagody jest dużo cięższy i bezpieczniejszy, choć nie mniej popularny, model R107.

Modele

Rozwiązania techniczne stosowane w Pagodzie zmieniały się na przestrzeni lat, przy czym nadwozie nie przeszło żadnych liftingów.

230 SL

• Lata produkcji: 1963 - 1966
• Silnik: typ M127 II, rzędowy 6-cylindrowy, pojemność: 2281 cm³, moc: 150 KM
• Skrzynia biegów: 4-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna
• Wyprodukowano: 19 831 sztuk

Do pierwszych W113 montowano rozwiercony i zmodyfikowany (bardziej efektywny bezpośredni wtrysk) silnik z ówczesnej S-klasy (W111). Motory początkowo montowano głównie z ręcznymi 4-biegowymi skrzyniami. Rychło jednak sytuacja uległa zmianie, okazało się bowiem, że na rynku amerykańskim Pagoda zdobyła dużą popularność. Zaczęły przeważać skrzynie automatyczne.
Modele 230 SL uchodzą za najmniej zaawansowane technicznie i jednocześnie najbardziej sportowe odmiany Pagody. Na tylnej osi zamontowane były hamulce bębnowe, zawieszenie miało względnie twarde nastawy, silnik zaś najlepiej pracował na wysokich obrotach. Prędkość maksymalna wynosiła około 200 km/h, natomiast "setkę" auto osiągało w niecałe 10 sekund.

250 SL

• Lata produkcji: 1966 - 1967
• Silnik: typ M129 III, rzędowy 6-cylindrowy, pojemność: 2496 cm³, moc: 150 KM
• Skrzynia biegów: 5-biegowa manualna ZF lub 4-biegowa automatyczna
• Wyprodukowano: 5 196 sztuk

Sprzedaż wersji 250 SL rozpoczęto w Styczniu 1967. W cenniku widniała przez rok, jest więc najrzadszą odmianą Pagody. Jedyną poważną modyfikacją był nowy, większy silnik. Moc nie wzrosła, jednak wyrównała się krzywa momentu obrotowego. W efekcie samochód sprawnie przyspieszał w szerszym zakresie obrotów. Wraz z dynamiką, rosła, niestety, masa. Potrzebne były skuteczniejsze hamulce, więc bębny na tylnej osi zastąpiono tarczami.
Modele 250 SL stanowią kontynuację filozofii 230 SL - dynamika przeważa w nich nad komfortem. Masa aut wzrosła jednak tak bardzo, że pokonanie bariery 200 km/h stało się niewykonalne.

280 SL

• Lata produkcji: 1968 - 1971
• Silnik: typ M130, rzędowy 6-cylindrowy, pojemność: 2778 cm³, moc: 170 KM
• Skrzynia biegów: 5-biegowa manualna ZF lub 4-biegowa automatyczna
• Wyprodukowano: 23 885 sztuk

Ostatnia wersja Pagody - 280 SL, uchodzi za najbardziej dopracowaną. Jest przy tym najcięższa i najbardziej komfortowa. Mając na względzie rynek amerykański, konstruktorzy Mercedesa zastosowali w niej bardziej miękkie zawieszenie. Największą modyfikacją, po raz kolejny, był nowy, większy silnik. Moc i moment obrotowy wzrosły, zapewniając autu przyzwoite osiągi. Ponownie, prędkość maksymalna oscylowała w granicach 200 km/h, osiągnięcie "setki" zaś trwało około 9 sekund.
Model 280 SL, ponieważ łączył w sobie zalety dwóch poprzednich generacji, był najlepiej sprzedająca się odmianą Pagody. Obecnie jest najbardziej poszukiwanym wariantem przez kolekcjonerów. Większość aut została wyeksportowana do Stanów Zjednoczonych, toteż przeważały skrzynie automatyczne.